Een beeld is een klein deel van de werkelijkheid; naarmate het beeld meer associaties oproept zal het een groter waarheidsgehalte lijken te hebben die voor de hele situatie gaat gelden. Een portret lijkt op de persoon, een foto bewijst de waarheid, een televisiescène bevat de samenleving.

Het beeld verwijst niet alleen meer naar de werkelijkheid, het wordt de werkelijkheid.

Door objecten te isoleren en te recombineren, uitsneden uit landschappen te maken ontstaat een beeld dat uit zijn omgeving is gelicht. Het beeld gaat functioneren als concentraat van een situatie, een icoon van een herinnering. De randen van de vlakken en de fysieke grenzen van het medium bepalen in werkelijkheid alleen de vormen en de omvang van een beeld. Buiten deze grenzen ontstaat een nieuwe situatie die zonder reële waarde is maar de beschouwer des te meer betrekt bij het beeld en uiteindelijk een nieuwe werkelijkheid creëert.

De waarde van de dingen ligt besloten in hun voorkomen, niet in hun symboliek.